Lirica Medievale Romanza
Published on Lirica Medievale Romanza (http://151.100.161.88)

Home > PEIROL > EDIZIONE > Coras que·m fezes doler > Tradizione manoscritta > Canzoniere O

Canzoniere O

  • letto 621 volte

Edizione diplomatica

Peirols.
Coras qem fezes doler.
Amors nim dones esmai.
Aram ten gaude(n)t egai.
P er qeu chant amo(n) plazer.
Q e plus ai ric ioi conquis.
C a mi nos tagneria.
L ai un ricor sumelia.
H umilitat sen richis.
Mi donz merces egradis.
la benenansa qeu ai.
E ia no(n) obiderai oblidarai.
L os plaiser qem fez emdis.
Q en mi no(n) a mais poder.
C il camar solia.
Q em plus franca segnoria.
V ol ses enian remaner.
Der enan mer atemer.
Al reprouer cu(m) retrai.
N os moua qi ben istai.
N on ferai eu ia p(er)uer.
Q e la flama camor noris.
M art la noit el dia.
E t eu rema(n)c tota uia.
C om fa laur el foc plus fis.
Molt ma grada emabellis.
De dos amis can ses chai.
Q e lus ab lautre nos trais.
E samon de cor uerai.
E sai bon loc eleier
G ardar ses faillia.
Q ue lor bona (com)paignia.
N on posca enoios saber.
Souenz la uerai ueder.
La plus auene(n)t qeu sai.
S os deuinamen com fai.
N oma uegnes atemer.
S i ua mon cor ues le aclis.
V ar le o quem sia.
Q e fin amor iui(n)t elea.
T al cui par loin de son par\i/s.
Sera part la crux del ris.
Lai on om no(n) torna asai.
N om crezaz qem pogues lai.
R etener nul paradis.
T ant ai asis mon uoler.
V er ma douza amia.
Q e senes lei no(n) poiria.
N egus autre ioi plaser.
C hanzon uate(n) poi temer.
Var midon ta uia.
Q eu sai ben qe la uolria.
T e audir emi ueder.
  • letto 457 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  I
Peirols.
Coras qem fezes doler.
Amors nim dones esmai.
Aram ten gaude(n)t egai.
P er qeu chant amo(n) plazer.
Q e plus ai ric ioi conquis.
C a mi nos tagneria.
L ai un ricor sumelia.
H umilitat sen richis.
 
Peiroll
Cora que·m feçes doler
amors ni·m des esmai,
ara·m ten iauçen e gai,
per qu’eu chant a mon plaçer
q’ieu ai plus ric iois conqis
c’a mi no·s tagnia
e can ricors s’omelia
humilitat s’ereqis.
 
  II
Mi donz merces egradis.
la benenansa qeu ai.
E ia no(n) obiderai oblidarai.
L os plaiser qem fez emdis.
Q en mi no(n) a mais poder.
C il camar solia.
Q em plus franca segnoria.
V ol ses enian remaner.
D’er enan m’er a tener
al repro\v/ier c’om retrai:
“no·s mova qui ben estai”;
non farai eu ies per ver,
que flama c’amors noiris
m’art la noig e·l dia,
per qu’eu devenig tota via,
com fa l’aur el foc, plus fins.
 
  III
Der enan mer atemer.
Al reprouer cu(m) retrai.
N os moua qi ben istai.
N on ferai eu ia p(er)uer.
Q e la flama camor noris.
M art la noit el dia.
E t eu rema(n)c tota uia.
C om fa laur el foc plus fis.
Mjdons mercei e graçis
la benenansa qu'eu ai
e ia non obliderai
lo plaçers qe·m feç ni·m dis,
q’en mi non a mais poder
sil c’amar solia,
que plus francha segnoria
voill sens engan remaner.
 
  IV
Molt ma grada emabellis.
De dos amis can ses chai.
Q e lus ab lautre nos trais.
E samon de cor uerai.
E sai bon loc eleier
G ardar ses faillia.
Q ue lor bona (com)paignia.
N on posca enoios saber.
Ben m’agrada e m’abilis
de dos amix, cant s’eschai,
que s’amon de cor verai
e l’un l’autre non trais
e sabon loc e leçer
gardar ses folia
que lor bona copagnia
non puosc' enoios saber.
 
  V
Souenz la uerai ueder.
La plus auene(n)t qeu sai.
S os deuinamen com fai.
N oma uegnes atemer.
S i ua mon cor ues le aclis.
V ar le o quem sia.
Q e fin amor iui(n)t elea.
T al cui par loin de son par\i/s.
Soven l’anera veçer,
la plus avinen qu’eu sai,
se·l divinamen q’eu sai
no m’avengues a temer,
per so mos cors l’es aclins
ves lei, hon qu’eu sia,
que fin’ amors ioing e lia
tal q’es loing de son pais.
 
  VI
Sera part la crux del ris.
Lai on om no(n) torna asai.
N om crezaz qem pogues lai.
R etener nul paradis.
T ant ai asis mon uoler.
V er ma douza amia.
Q e senes lei no(n) poiria.
N egus autre ioi plaser.
S'era part lo Cors del ris
don hom anc non tornet sai
on creçatç que·m pogues lai
retener nuill paravis,
tant ai asis mon voler
e ma dousa amia
que senes lei non poiria
negun autre ioi plaçer.
 
  VII
C hanzon uate(n) poi temer.
Var midon ta uia.
Q eu sai ben qe la uolria.
T e audir emi ueder.
Chançon, tu poç ben tener
a mi dons ta via,
qu’eu sai ben q’ella volria
ti auçir e mi veçer.
  • letto 439 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 431 volte
Credits | Contatti | © Sapienza Università di Roma - Piazzale Aldo Moro 5, 00185 Roma T (+39) 06 49911 CF 80209930587 PI 02133771002

Source URL: http://151.100.161.88/?q=laboratorio/canzoniere-o-39