Lirica Medievale Romanza
Published on Lirica Medievale Romanza (http://151.100.161.88)

Home > PEIROL > EDIZIONE > Coras que·m fezes doler > Tradizione manoscritta > Canzoniere N

Canzoniere N

  • letto 606 volte

Edizione diplomatica

Peiroll.
C Ora quem feçes doler.
Amors nim des es mai.
Aram ten iauçen egai. Per
queu chant amon plaçer. Qi
eu aiplus ric iois con qis. C
ami nos tagnia. E can ricors
so melia. Humilitat sereqis.
DEr enan mer ate
ner. Al repro\u/ier com retrai
Nos moua quiben estai. No(n)
farai eu ies per uer. Que fl
ama camors noiris. Mart la
noig el dia. Per queu deuen
ig tota uia. Com fa laur el
foc plus fins.
M J dons mercei egraçis. La bene
nansa que uai. Eia non obli
derai. Lo plaçers qem feç nim
dis. Qen minon amais poder.
Sil camar solia. Que plus fra(n)
cha segnoria. Voill sens enga
n remaner.
BEn magrada emabilis. De do(s)       
amix cant ses chai. Que sa                
mon de cor uerai. Elun lautr               
e non trais. Esa bon loc eleçer           
Gardar ses folia. Que lor bo               
na copagnia. Non puosc eno             
ios saber.                                           
SOuen lanera ueçer. La plus
auinen queu sai. Sel diuina
men qeu sai. Nomauen gues
atemer. Per somos cors les
aclins. Ves lei honqueu sia.
Que fina mors ioing elia. Ta
l qes loing deson pais.
S Era part locors del ris. Don
hom anc non tornet sai. On
cre çatç quem pogues lai. Re
tener nuill parauis. Tant ai
asis mon uoler. Ema dousa
amia. Q(ue)senes lei non poiria.
Negun autre ioi plaçer.
C Hançon tu poç ben tener. Ami
dons tauia. Queu saiben qel
la uolria. Ti auçir emi ueçer.
  • letto 565 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  I
Peiroll.
C Ora quem feçes doler.
Amors nim des es mai.
Aram ten iauçen egai. Per
queu chant amon plaçer. Qi
eu aiplus ric iois con qis. C
ami nos tagnia. E can ricors
so melia. Humilitat sereqis.
Peiroll
Cora que·m feçes doler
amors ni·m des esmai,
ara·m ten iauçen e gai,
per qu’eu chant a mon plaçer
q’ieu ai plus ric iois conqis
c’a mi no·s tagnia
e can ricors s’omelia
humilitat s’ereqis.
 
  II
DEr enan mer ate
ner. Al repro\u/ier com retrai
Nos moua quiben estai. No(n)
farai eu ies per uer. Que fl
ama camors noiris. Mart la
noig el dia. Per queu deuen
ig tota uia. Com fa laur el
foc plus fins.
D’er enan m’er a tener
al repro\v/ier c’om retrai:
“no·s mova qui ben estai”;
no(n) farai eu ies per ver,
que flama c’amors noiris
m’art la noig e·l dia,
per qu’eu devenig tota via,
com fa l’aur el foc, plus fins.
 
  III
M J dons mercei egraçis. La bene
nansa que uai. Eia non obli
derai. Lo plaçers qem feç nim
dis. Qen minon amais poder.
 
Sil camar solia. Que plus fra(n)
cha segnoria. Voill sens enga
n remaner.
Mjdons mercei e graçis
la benenansa qu'eu ai
e ia non obliderai
lo plaçers qe·m feç ni·m dis,
q’en mi non a mais poder
sil c’amar solia,
que plus fra(n)cha segnoria
voill sens engan remaner.
 
  IV
BEn magrada emabilis. De do(s)
amix cant ses chai. Que sa        
mon de cor uerai. Elun lautr
e non trais. Esa bon loc eleçer
Gardar ses folia. Que lor bo
na copagnia. Non puosc eno
ios saber.
Ben m’agrada e m’abilis
de dos amix, cant s’eschai,
que s’amon de cor verai
e l’un l’autre non trais
e sabon loc e leçer
gardar ses folia
que lor bona copagnia
non puosc' enoios saber.
 
  V
SOuen lanera ueçer. La plus
auinen queu sai. Sel diuina
men qeu sai. Nomauen gues
atemer. Per somos cors les
aclins. Ves lei honqueu sia.
Que fina mors ioing elia. Ta
l qes loing deson pais.
Soven l’anera veçer,
la plus avinen qu’eu sai,
se·l divinamen q’eu sai
no m’avengues a temer,
per so mos cors l’es aclins
ves lei, hon qu’eu sia,
que fin’ amors ioing e lia
tal q’es loing de son pais.
 
  VI
S Era part locors del ris. Don
hom anc non tornet sai. On
cre çatç quem pogues lai. Re
tener nuill parauis. Tant ai
asis mon uoler. Ema dousa
amia. Q(ue)senes lei non poiria.
Negun autre ioi plaçer.
S'era part lo Cors del ris
don hom anc non tornet sai
on creçatç que·m pogues lai
retener nuill paravis,
tant ai asis mon voler
e ma dousa amia
que senes lei non poiria
negun autre ioi plaçer.
 
  VII
C Hançon tu poç ben tener. Ami
dons tauia. Queu saiben qel
la uolria. Ti auçir emi ueçer.
Chançon, tu poç ben tener
a mi dons ta via,
qu’eu sai ben q’ella volria
ti auçir e mi veçer.
  • letto 432 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 531 volte
Credits | Contatti | © Sapienza Università di Roma - Piazzale Aldo Moro 5, 00185 Roma T (+39) 06 49911 CF 80209930587 PI 02133771002

Source URL: http://151.100.161.88/?q=laboratorio/canzoniere-n-67