Pero m' eu ei amigos, non ei niun amigo
con que falar ousasse a coita que comigo
ei, nen ar ei a quen ous' én mais dizer, e digo:
De mui bon grado querria a un logar ir
e nunca m' end' ar vĩir!                                                                     5
 
Vi eu viver coitados, mas nunca tan coitado
viveu com' og' eu vivo, nen o viu ome nado
des quando fui u fui. E aque vo'-lo recado:
De mui bon grado querria a un logar ir
e nunca m' end' ar vĩir!                                                                     10
 
A coita que eu prendo, non sei quen atal prenda,
que me faz fazer sempre dano de mia fazenda.
Tod' aquest' eu entendo, e quen mais quiser' entenda:
De mui bon grado querria a un logar ir
e nunca m' end' ar vĩir!                                                                     15
 
De cousas me non guardo, mais pero guardar-m' ia
de soffrer a gran coita que soffri, dê'-lo dia
des que vi o que vi, e mais non vus én diria.
De mui bon grado querria a un logar ir
e nunca m' end' ar vĩir!                                                                     20